نحــوۀ مـــوضع گیــری سمـــــاء
موضع گیری
سماء
مبُتنی بر رفض یا تأییدِ کلی افکار و عقاید
و مواضع
سیاسی نیست، بلکه
دارای خصلت و
ماهیتِ
موضوعی بوده و «موردی و نسبی»
می باشد،
و
چنین امری
با توجه
به موضوعات و موارد مشخص
صورت می گیرد. به عبارت دیگر، در عین
اینکه
سماء همه چیزِ یک کل و جریان
را و تمامیت
«یک فکر و سیاست»
را قبول و
تأیید نمی کند، اما در همان حال همه چیز آن را نیز انکار
و زیر تیغ نمی برد. بنابر
این، اتخاذ مواضع
موضوعی و مُحدَّد در رابطه با نظریات و پدیده های
مختلف پایۀ
موضع و تصمیم گیری سماء است، چرا که:
اولا در این روش، خیلی از موارد و
موضوعاتِ
«مثبت و معقول» نجات
پیدا می کنند. عکس روش رد و رفضِ کور، که
همه چیز و از جمله موارد و موضوعات مثبت و معقول
(به
بهانۀ وجود آنها
نزد مخالفین) قربانی
می
شوند. ثانیا مواضع
انکاری و رفض کور و
تجزیه ناپذیر، خود را از موارد و موضوعات بسیاری که دارای
ماهیت مستقل
و بالذات مثبـت و معقول هستند
(به
اتهام انتساب شان
به
خطوط
و مناهج
فکری و سیاسی دیگر
و مخالف) محروم می سازد. |