نحــوۀ مـــوضع گیــری سمـــــاء

موضع گیری سماء مبُتنی بر رفض یا تأییدِ کلی افکار و عقاید و مواضع سیاسی نیست، بلکه دارای خصلت و ماهیتِ موضوعی بوده و «موردی و نسبی» می باشد، و چنین امری با توجه به موضوعات و موارد مشخص صورت می گیرد. به عبارت دیگر، در عین اینکه سماء همه چیزِ یک کل و جریان را و تمامیت «یک فکر و سیاست» را قبول و تأیید نمی کند، اما در همان حال همه چیز آن را نیز انکار و زیر تیغ نمی برد. بنابر این، اتخاذ مواضع موضوعی و مُحدَّد در رابطه با نظریات و پدیده های مختلف پایۀ موضع و تصمیم گیری سماء است، چرا که: اولا در این روش، خیلی از موارد و موضوعاتِ «مثبت و معقول» نجات پیدا می کنند. عکس روش رد و رفضِ کور، که همه چیز و از جمله موارد و موضوعات مثبت و معقول (به بهانۀ وجود آنها نزد مخالفین) قربانی می شوند. ثانیا مواضع انکاری و رفض کور و تجزیه ناپذیر، خود را از موارد و موضوعات بسیاری که دارای ماهیت مستقل و بالذات مثبـت و معقول هستند (به اتهام انتساب شان به خطوط و مناهج فکری و سیاسی دیگر و مخالف) محروم می سازد.